Leniwy sobotni poranek, za oknem powoli tajały okna samochodów delikatnie ośnieżone przez nocny przymrozek, Lothar przygotowywał śniadanie przy pomocy Gabisia, a ja korzystając z tych kilku chwil spokoju czytałam książkę siedząc na sofie w głównym pokoju z pierwszą poraną latte w ręku... I nagle z takiego dolce far niente wybudzi mnie okrzyk mojego męża: Ogień! Prawdę mówiąc, nie za bardzo skojarzyłam, o co mu chodzi, bo patrzył jakby w moim kierunku, więc rozejrzałam się dookoła, a tu nic, ale mój mąż już biegł do drzwi przedsionka, a mój wzrok za nim... i co ujrzałam? Faktycznie ogień! Palił się drucik w kaloryferze! Lothar od razu wyłączał to ustrojstwo, poleciał wyłączać też korki oraz po ręczną gaśnicę i w try miga ugasił igień... A ja za to przez resztę przedpołudnia czyściłam ściany przedsionka z czarnego osadu oraz kilkakrotnie myłam podłogi z białego pyłku... świąd spalenizny niestety do tej pory utrzymuje się w powietrzu. Nigdy nie podobały mi się tutejsze kaloryfery i po tej przygodzie raczej już nie spodobają, ale musieliśmy kupić podobny kaloryfer, chociaż już bez drucika, bo każde inne rozwiązanie kosztowałoby krocie... 
Jakiś czas tem znalazłam na blogu Au fil des jours świetny pomysł na etykietki do ogródka warzywnego, a jako że chciałam posiać trochę ziół do doniczek (przy czym chłopcy z naszego Domowego Przedszkola czynnie brali udział), by zimą mieć na parapecie mały pachnący "lasek" (na zdjęciach widać, że lasek będzie raczej cherlawy, bo Gabiś kilkakrotnie musiał sprawdzać, czy aby w doniczkach naprawdę są jeszcze te zasiane ziarenka, czy być może nie wyparowały... ;-)) :-), postanowiłam zrobić własne etykietki. Zdjęcia pochodzą z clip art w Wordzie lub w niektórych przypadkach z francuskojęzycznych stron internetowych o zdrowiu. Ze względów edukacyjnych naszego Domowego Przedszkola, etykietki te są dwujęzyczne, czyli każde zioło jest opisane po polsku i po francusku. Muszę przyznać, że to moje pierwsze tego rodzaju pliki, którymi mogę się podzielić, z czego bardzo się cieszę. Mam nadzieję, że i Wam one się spodobają i przydadzą.
A teraz do dzieła! ;-) Do zrobienia etykietek potrzeba:
Właśnie mija pierwszy w tym roku prawdziwie jesienny, deszczowy weekend, więc z tym większą przyjemnością sięgam pamięcią do poprzedniego, jakże jeszcze letniego weekendu, z temepraturą sięgającą ponad 25 stopni C., który spędziliśmy z rodziną męża w Ottawie! Wprawdzie normalnie dwugodzinna podróż samochodem do Ottawy zajęła nam tym razem trzy godziny, z powodu przymusowego postoju na autostradzie celem wymiany kompletnie strzaskanej opony, i kosztowała o $$$ więcej, bo należało od razu owo piąte koło u wozu zamienić na nówkę, a w zasadzie parę nówek, by móc spokojnie powrócić do domu, to jednak reszta tego długiego weekendu przebiegła już bez nieprzyjemnych niespodzianek. W sobotę ucztowaliśmy rodzinnie, bo chociaż kanadyjskie święto dziękczynienia tradycyjnie czczone jest w drugi poniedziałek października, to każda rodzina sama wybiera dzieć świętowania. W niedzielę za to wybraliśmy się wszyscy razem do Kanadyjskiego Centrum Agrokultury. Ze wszystkich tam znajdujących się zwierząt Gabisiowi najbardziej spodobał się... traktor! :-) Nie było to dla nas zaskoczeniem jako, że Gabi od miesięcy reaguje na każdy przejeżdżający ulicą samochód trochę większych rozmiarów, ciężarówkę czy już w ogóle autobus jednym wielkim WOW!, przy czym przy tym ostatnim owo WOW! jest spotęgowane przynajmniej trzykrotnie! 
Nastała jesień, a wraz z nią nadeszły mokre, chłodne, no po prostu mniej przyjemne dni, więc trzeba znaleźć dodatkową motywację do ruchu! Dla najmłodszych montrealskie miejskie centra sportowe organizują od kilku lat cykl zajęć muzyczno-sportowych w ramach programu Naokoło świata z karibu. Są to zajęcia przeznaczone dla dzieci od 12 miesięcy do 4 lat, w sześciu przedziałach wiekowych: od 12 do 16 miesięcy, od 16 do 20 miesięcy, od 20 do 24 miesięcy, od 2 do 2 i pół roku, od 2 i pół do 3 lat, oraz od 3 do 4 lat. Dzieci przychodą na te zajęcia z jednym z rodziców. Prawda, że to świetna inicjatywa?
